Moczary

Lokalizacja: pow. lubaczowski, gm. Wielkie Oczy
Typ: florystyczny

Utworzony został w roku 2004, na powierzchni 12,25 ha w granicach miejscowości Kobylnica Ruska i Łukawiec. Znajduje się na krańcu Płaskowyżu Tarnogrodzkiego, w najdalej na wschód wysuniętej części Kotliny Sandomierskiej. Położony jest na wysokości 230 m n.p.m., na słabo zaznaczonym dziale wodnym między Lubaczówką i Szkłem. Prawie płaska konfiguracja terenu sprzyja opadowemu zabagnieniu lokalnych obniżeń, co też i znalazło odbicie w nazwie uroczyska – „Moczary”.

Teren ten pokryty jest w całości roślinnością leśną. Zaobserwowano 17 gatunków drzew i 7 krzewów: rzadkie wiązy polne i szypułkowe, klon polny, a także chronione: wawrzynka wilczełyko, kalinę koralową, porzeczkę czarną i kruszynę pospolitą.

Szczególną ochroną objęto w rezerwacie naturalne stanowiska czosnku siatkowatego (Allium victorialis L.,) rosnącego w runie grądu: lasu dębowo – lipowo – grabowego. Uważa się, że jest to jedno z największych stanowisk tego gatunku w Kotlinie Sandomierskiej. Jako gatunek górski osiąga tu północną granicę swojego zasięgu. W Polsce występuje łącznie na kilkudziesięciu stanowiskach, w Sudetach, Karpatach, na Podkarpaciu i Wyżynach Środkowopolskich. Zwykle spotkać go można w górach, m.in. w Bieszczadach.

W warstwie runa zinwentaryzowano 85 gatunków roślin. Z osobliwości florystycznych stwierdzono występowanie: widłaka wrońca, groszku wschodniokarpackiego, żywca gruczołowatego, trybuli lśniącej, śnieżyczki przebiśniega i kilku gatunków storczyków, m.in.: storczyka Fuchsa, listerii jajowatej gnieźnika leśnego i kruszczyka sinego.