Hulskie im. Stefana Myczkowskiego

Lokalizacja: pow. bieszczadzki, gm. Lutowiska.
Typ: Leśny

Utworzony został w roku 1983, na obszarze 189,87 ha, na terenie wsi Hulskie. Znajduje się w granicach Parku Krajobrazowego Doliny Sanu oraz otuliny Bieszczadzkiego Parku Narodowego.

Rezerwat położony jest w paśmie Otrytu na południowym zboczu gór Hulskie (na wysokości od 468 do 846 m n.p.m.) i chroni fragment puszczy bieszczadzkiej o pierwotnym charakterze. Jest to jeden z najłatwiej dostępnych obszarów, na którym można zobaczyć, jak bieszczadzka puszcza wyglądała przed wiekami, w jej zróżnicowaniu siedliskowym i wysokościowym. Do wysokości 550 m n.p.m. znajduje się las grądowy i olszynka karpacka. Powyżej występuje żyzna buczyna karpacka zróżnicowana na podzespoły: typowy, wilgotny z miesiącznicą trwałą i świeży z kostrzewą górską.

Oprócz buków (najstarsze mają ponad 30 metrów wysokości, a ich wiek dochodzi do 200 lat) i jodeł rosną tutaj także jawory, jesiony i wiązy górskie. Flora rezerwatu liczy ok. 300 gatunków, w tym, wchodniokarpackie. Występują tu m.in.: goździk skupiony, sałatnica leśna i tojad. Z gatunków górskich można zobaczyć skrzypa olbrzymiego, goryczkę trójeściową, parzydło leśne, ciemiężycę białą, omiega górskigo i wiele innych. W rezerwacie występuje także języcznik zwyczajny- paproć o nie podzielonych liściach.

Rozległe kompleksy leśne pasma Otrytu oraz dolina Sanu, stanowiąca ważny korytarz ekologiczny, są miejscem żerowania wielu gatunków zwierząt. Ten obszar jest ostoją wielkich puszczańskich drapieżników: niedźwiedzia brunatnego, wilka, żubra i rysia, które znajdują tutaj doskonałe warunki do bytowania. Możemy spotkać także żubry, jelenie, sarny i dziki. Liczni są przedstawiciele rzędu gryzoni, owadożernych oraz zajęczaków i łasicowatych. W rezerwacie i jego sąsiedztwie występuje ponad 50 gatunków ptaków, z drapieżnych: orzeł przedni, krogulec, jastrząb, myszołów zwyczajny, pustułka i trzmielojad. Najliczniejsze i najbardziej zauważalne są drobne ptaki śpiewające. Zaobserwować można też m.in. węża Eskulapa i salamandrę plamistą.

Fot. A.Krzykwa