Worek Bieszczadzki

BIESZCZADZKI WOREK

Na południowo – wschodnim krańcu Bieszczadów jest taki zakątek, który turyści nazwali „Workiem Bieszczadzkim”. Było to w początkowym okresie mody na Bieszczady, zanim pojawił się w tych stronach słynny płk Kazimierz Doskoczyński i jego „Ośrodek Hodowli Zwierzyny Łownej”. Obszar ten od wschodu i południa obwiedziony granicą państwa z Ukrainą, pozostałych stron zamknięty wysokimi górami, łączy z resztą regionu tylko jedna wąska droga. Prowadzi ona od Stuposian przez Muczne do Tarnawy Niżnej i dalej niemal do krańca regionu. Przed laty nie było tu żadnej drogi.

Worek Bieszczadzki obejmuje szerokie obniżenie doliny górnego Sanu, sięgające aż do jej źródeł pod Przełęczą Użocką, a od zachodu zamknięte grupą najwyższych szczytów polskiej części Bieszczadów. Na tym odcinku San stanowi naturalna granicę pomiędzy Polską a Ukrainą. Po stronie polskiej obniżenie tworzy pofałdowana równina, urozmaicona kilkoma nieznacznymi wzniesieniami i poprzecinana licznymi strumieniami spływającymi ze zboczy gór.

W głębi obszaru leżały niegdyś Bojkowskie wsie Tarnawa Niżna, Tarnawa Wyżna, Sokoliki Górskie, Bukowiec, Beniawa i na samym krańcu, wspomniane już wcześniej Sianki.

Worek Bieszcadzki to jeden z najbardziej malowniczych i dzikich zakątków tego regionu. Tutejsza pustka oraz głusza sprawia, że natura już kolejny raz rządzi się swoimi prawami. Cały ten obszar pokrywają wspaniałe łąki, dzikie zarośla i rozległe lasy. W załomach Sanu, w okolicach Tarnawy, przetrwały górskie torfowiska wysokie. Na jednym z nich występuje unikalny bór bagienny z sosną zwyczajną.
W rejonie nieistniejącej dziś wsi Bukowiec pozostały ślady dwóch cmentarzy, wiejskiego i żołnierskiego z I Wojny Światowej. Na terenie dawnej Beniowej zachowało się miejsce po cerkwi, cmentarz grekokatolicki i kilka przydrożnych krzyży. I to właściwie wszystko co pozostało po ludzkich siedzibach. W kilku miejscach można jeszcze napotkać relikty kolejki leśnej, niegdyś prowadzącej z Sokolik Górskich do Ustrzyk Górnych.

Rejon worka dostępny jest dla ruchu turystycznego w zakresie określonym przepisami Bieszczadzkiego Parku Narodowego. Wspomnianą już drogą można dojechać do Tarnawy Niżnej, dalej już tylko za zezwoleniem parku, do parkingu przy bramie parku w Bukowcu. Stąd ścieżka historyczno – przyrodnicza prowadzi na kraniec „worka” -do dawnych Sianek. Na samym końcu, u źródeł Sanu, stoi krzyż i pamiątkowy obelisk ustawiony w 1996 r.