Kamień nad Leskiem

KAMIEŃ NAD LESKIEM

Na wyniosłym wzgórzu we wsi Glinne nieopodal Leska, po prawej stronie drogi do Ustrzyk dolnych, sterczy oryginalna skała tzw. ostaniec, chroniona jako pomnik przyrody nieożywionej. Nazywana bywa różnie: Kamień nad Leskiem, Liski lub Leski kamień, a także Baszta Kmity.

Kamień nad Leskiem jest wychodnią gruboziarnistego piaskowca krośnieńskiego, twardego i odpornego na wietrzenie. Skała wznosi się ok. 20 m ponad kulminację wzgórza. Posiada nieco dziwaczny kształt będący wynikiem erozji, jak i działalności człowieka. Upodobniona jest do postaci pochyłej kobiety, z innej strony przypomina wyglądem basztę. Od północy znajdował się dawniej kamieniołom, po którym pozostała głęboka niecka wyrobiska i wysoka skalna ściana. Z tej strony skała jest znacznie wyższa, ostra, kanciasta i nienaturalnie pocięta. Na szczycie skały znajduje się żelazny krzyż postawiony w 1978 roku.

Skałą jako dziwaczny twór natury, na dodatek ubarwiona legendami od dawna zwracała uwagę podróżnych, pisarzy i malarzy. Aleksander Fredro poświęcił jej poemat „kamień nad Liskiem”, a Wincenty Pol jeden ze swych wierszy. Wzbudzała tez zainteresowanie podróżników. Już w 1937 roku została uznana za twór podlegający ochronie. Cztery lata wcześniej władze wydały zakaz eksploatacji kamienia w pobliżu skały, gdyż groziło to jej zawaleniem. Dzięki temu kamień ocalał i przetrwał do naszych czasów.