Skansen powstał w zagrodzie łemkowskiej datowanej na koniec XIX wieku, która należała niegdyś do pradziadka Teodora Gocza. Zebrane tam tradycyjne wyposażenie, stroje, narzędzia gospodarskie i przedmioty codziennego użytku dały początek prywatnej Izbie Pamiątek Kultury Łemkowskiej otwartej w 1968 roku.

Głównym obiektem skansenu jest chyża pochodząca z 1860 roku. We wnętrzu chaty zostało zrekonstruowane biuro pisarza wiejskiego z archiwaliami, książkami, zdjęciami. W osobnym pomieszczeniu zgromadzono eksponaty sakralne. Znajduje się tu bogata kolekcja pisanek udekorowanych łemkowskimi wzorami. W obrębie skansenu można zobaczyć także studnię z żurawiem, wiatrak, cygańską kuźnię. W sąsiedztwie cerkwi stoi chata żydowska, w której zgromadzono ekspozycję judaików. Obok zgromadzono połamane macewy wykorzystywane przez Niemców podczas okupacji do budowy dróg. W koniuszy urządzona jest wystawa historyczna, a prezentowane tu eksponaty opowiadają dzieje obu wojen światowych na tych terenach. W skład Muzeum wchodzi świetlica, w której pokazywane są wystawy malarstwa i rzeźby łemkowskich artystów.

Jednym z najmocniejszych akcentów w skansenie jest drewniana ściana na której umieszczono piękne cerkiewne i cmentarne krzyże pochodzące z zdewastowanych nekropolii i nieistniejących świątyń. Powyginane, nadgryzione zębem czasu, ale odnalezione i wyeksponowane stanowią przejmujące świadectwo z jednej strony tragicznej historii, ale z drugiej walki o zachowanie pamięci i własnej kultury.
Przez lata muzeum powiększało swoje zbiory, ale jednocześnie borykało się z problemami finansowymi. Skansen działał pod opieką kolejno Muzeum Historycznego w Dukli, Gminy Dukla, Muzeum Okręgowego w Krośnie. Obecnie obiektami muzealnymi zaopiekowało się Towarzystwo na Rzecz Rozwoju Muzeum Kultury Łemkowskiej w Zyndranowej. Od 1992 roku co roku latem organizowane jest tu święto tradycji łemkowskiej „Od Rusal do Jana”. Na terenie Muzeum odbywają się warsztaty i plenery artystyczne, prowadzona jest także działalność wydawnicza.

Ośrodek Edukacyjny przy Magurskim Parku Narodowym wraz z bogatym w eksponaty Muzeum Przyrodniczym powstał w 2005 roku. Największą atrakcją jest sala ekspozycyjna, która prezentuje różnorodne środowisko Parku. Wierna rekonstrukcja magurskich ekosystemów wraz z naturalnej wielkości roślinami i zwierzętami robi wrażenie nie tylko na najmniejszych odkrywcach beskidzkiej przyrody.

Zwiedzanie Muzeum zaczyna się od projekcji dwóch filmów: pierwszy opowiada ogólnie o położeniu i walorach przyrodniczych Parku. Drugi film prezentuje historię kształtowania się obecnej rzeźby terenu Beskidu Niskiego na tle poszczególnych epok geologicznych do momentu pojawienia się pierwszych ludzi na tym terenie. Po takim wstępie rozpoczyna się multimedialny spektakl przedstawiający jeden rok z życia przyrody w czterech różnych miejscach Parku podzielony na cztery pory roku.

Po zakończeniu spektaklu można szczegółowo zapoznać się z różnorodnością magurskiej przyrody korzystając z multimedialnych prezentacji. Ponadto ułożono kilka testów o różnym stopniu trudności sprawdzających wiedzę przyrodniczą. Na korytarzach ośrodka znajduje się kilka mniejszych wystaw stałych i okresowych. Przy wejściu na główną salę ustawiono pnie drzew występujące w Parku zgodnie z ich ilościowym występowaniem. Na piętrze prezentowane są czaszki wybranych zwierząt oraz poroża jeleni i saren.

W Ośrodku Edukacyjnym organizowane są również warsztaty, lekcje i zajęcia przyrodnicze skierowane głównie do dzieci i młodzieży. Pracownicy Magurskiego Parku Narodowego oprowadzają turystów po trzech wyznakowanych ścieżkach przyrodniczych. Specjalnie przygotowane przewodniki pomagają w zapoznaniu się z niezwykłą przyrodą tych terenów z uwzględnieniem trudnej historii Beskidu Niskiego.

Powstałe w 2008 roku Muzeum Narciarstwa to jedna z nielicznych placówek prezentujących historię tego sportu zimowego w Polsce. Lokalizacja jej w Cieklinie nie jest przypadkowa. To tutaj końcem XIX wieku wystrugano pierwszą polską nartę. Obecnie w muzeum znajduje się ponad 200 eksponatów związanych z historią narciarstwa.

Muzeum może się pochwalić jedną z największych kolekcji sprzętu narciarskiego w kraju. Na wystawie zobaczymy: narty, kije, buty, wiązania, medale, odznaki, fotografie, książki oraz publikacje. Najstarsza deska pochodzi z 1917 roku. Inna wykonana z jednego kawałka buka posiada prymitywne wiązania oraz napis „Rok 1925 Iwonicz”. Eksponaty ułożone są chronologicznie, co pozwala na prześledzenie ewolucji narciarstwa w Polsce na przestrzeni 120 lat. Na uwagę zasługuje „Podręcznik narciarski” Aleksandra Bobkowskiego z 1918 roku, a także „Regulamin zawodów narciarskich” wydany w 1927 roku.

Siedzibą Muzeum im. Stanisława Barabasza jest Wiejski Dom Kultury, który powstał dzięki unijnej dotacji. W uruchomienie placówki zaangażowani byli mieszkańcy, władze gminy oraz przede wszystkim kolekcjonerzy i darczyńcy, którzy przekazali swoje eksponaty. Oprócz wystawy sprzętu narciarskiego Muzeum propaguje ten sport szczególnie wśród dzieci i młodzieży. Dodatkowym atutem jest położenie w pobliżu Magurskiego Parku Narodowego, który oferuje idealne tereny do zimowych narciarskich wędrówek.

Muzeum Historyczne w Sanoku słynie z największego zbioru dzieł wybitnego współczesnego artysty Zdzisława Beksińskiego oraz najbogatszej w Polsce kolekcji ikon. Dodatkową atrakcją placówki jest jej lokalizacja w zabytkowym zamku na wzgórzu górującym nad doliną Sanu.

Siedzibą sanockiego Muzeum jest renesansowy zamek wzniesiony przez starostę Mikołaja Wolskiego w XVI wieku. Obecnie całe wzgórze zamkowe przeszło rewitalizację, odtworzono ogrody, powstała sala konferencyjna, a na resztkach średniowiecznej wieży wybudowano platformę widokową. Kolekcja sztuki cerkiewnej zgromadzona w Sanoku to jedna z największych ekspozycji tego typu w Polsce. Stanowi główny element zbiorów Muzeum. Na resztę zabytków składają się przedmioty będące elementami wyposażenia i wystroju cerkwi.

W Muzeum znajduje się największa galeria Zdzisława Beksińskiego. Zgromadzone dzieła pochodzą ze wszystkich okresów twórczości artysty. Po tragicznej śmierci zgodnie z testamentem malarza Muzeum stało się jedynym spadkobiercą jego majątku. W 2011 zakończono odbudowę południowego skrzydła zamku, które mieści stałą wystawę twórczości artysty składającą się z obrazów, rysunków, rzeźb oraz fotografii. Poza dwoma głównymi ekspozycjami w sanockim muzeum możemy podziwiać również wystawy stałe poświęcone sztuce sakralnej kościoła katolickiego, archeologii, ceramice pokuckiej czy zbiorom malarstwa porterowego. Placówka posiada w swoich archiwach tysiące dokumentów i fotografii związanych z regionem.

Muzeum Historyczne w Sanoku
Ul. Zamkowa 2, 38-500 Sanok
e-mail: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.
www: http://www.muzeum.sanok.pl/