W powiecie brzozowskim, leży nad Wisłokiem stara królewska wieś Haczów. Duża, nowoczesna, szczyci się posiadaniem największego i najstarszego kościoła drewnianego w Polsce, a niektórzy twierdzą że i na świecie. Osada powstała w połowie XIV wieku, kościół około 100 lat później i bez przerwy, przez blisko 500 lat, pełnił funkcje świątyni parafialnej.

Pośrodku wsi uwagę zwraca rozłożysta bryła świątyni nakryta wysokim dachem z jeszcze wyższą wieżą. Kościół zbudowany jest z jodłowych bali, ma długość 40 m i szerokość 12 m, składa się z prawie kwadratowej nawy i wydłużonego prezbiterium z zakrystią od północy. Od zachodu wznosi się wieża-dzwonnica konstrukcji słupowo-ramowej o pochyłych ścianach z nadwieszoną izbicą. Dach świątyni posiada potężną konstrukcję storczykową, która sama w sobie jest unikatem.

Kościół jest oryginalną budowlą średniowieczną o wyraźnych cechach gotyckich. Kościół użytkowany był do 1948 roku. Po wybudowaniu obok murowanego kościoła, przestał pełnić funkcje kultowe, a wyposażenie został bez potrzeby zdemontowane. Gotycką figurę madonny Haczowskiej, pochodzącą z ok. 1400 roku przeniesiono do nowej świątyni. Figurę tę, uważaną za cudowną, koronował w 1997 roku papież Jan Paweł II.

Kościół otacza drewniane ogrodzenie nakryte gontowym daszkiem, zrekonstruowane w latach 1982 – 1983. W linii ogrodzenia stoi drewniany domek szpitala, XIX wieczny, także starannie odrestaurowany. Haczowski kościół należy niewątpliwie do najbardziej unikalnych zabytków w kraju. Jest to wyjątkowy pomnik polskiej sztuki i kultury.

Najbardziej znanym miejscem kultu św. Jana z Dukli jest Pustelnia na Puszczy, która znajduje się na zboczach szczytu Kamiennej Góry nad Trzcianą. Pierwsza kaplica powstała tutaj w 1769 roku, już po beatyfikacji świętego. Według tradycji w tym miejscu istniała pustelnia, gdzie św. Jan rozpoczynał swe pustelnicze życie. Na stokach góry Cergowej i Piotrusia znajdują się źródełka związane z życiem świętego.

Pustelnia na Puszczy to miejsce gdzie według tradycji św. Jan mieszkał zanim wstąpił do zakonu. Pierwszy kościółek ufundowała ówczesna właścicielka Dukli – Maria Amalia Mniszchowa. Niestety drewniana świątynia spłonęła. W zniszczonym miejscu kultu wybudowano kolejną, również drewnianą kaplicę, którą przebudowano początkiem XX wieku na murowany neogotycki kościółek według projektu brata zakonnego – Kamila Żarnowskiego. U podnóża świątyni znajduje się źródełko w sztucznej grocie z którego wodę czerpią pielgrzymi. Obok znajduje się drewniany dom rekolekcyjny – dom pustelnika, a na ścieżkach wokół obiektu rozmieszczone są kapliczki drogi krzyżowej.

W 2000 roku Pustelni zagroziło osuwisko powstałe u podnóża kościółka. Została wtedy uszkodzona grota z cudownym źródełkiem. Na szczęście udało się zabezpieczyć zbocze i uratować cenny zabytek. Sama budowla i przylegający do niej teren został wpisany do obszarów chronionych Natura 2000 ze względu na mieszkające na strychu chronione nietoperze. Dziś jest to miejsce licznych pielgrzymek. W kościele Na Puszczy w okresie letnim odprawiane są nabożeństwa przez ojców Bernardynów z Dukli.

Innymi miejscem związanym ze św. Janem jest góra Cergowa wznosząca się na południowy wschód od Dukli. U podnóża stromego zbocza w zacisznej kotlince i pięknym otoczeniu Rezerwatu Tysiąclecia znajduje się kapliczka i źródełko „Złota Studzienka”. To właśnie tutaj Święty rozpoczynał swe pustelnicze życie. Co roku w trzecią niedzielę lipca odbywa przy źródle odbywa się odpust ku jego czci. Do „Złotej Studzienki” prowadzi ścieżka przyrodnicza o tej samej nazwie ukazująca bogactwo flory i fauny Rezerwatu. Mniej znanym miejscem jest źródełko zwane Świętą Wodą. Położone w gęstych lasach na stokach góry Piotruś trudno znaleźć, gdyż nie prowadzi tam żaden znakowany szlak. Zgodnie z legendą wypoczywał tu św. Jan. Wybudowano tu niewielką kapliczkę.