DRZEWA PARKU PODWORSKIEGO W JURECZKOWEJ

Lokalizacja: Jureczkowa, gm. Ustrzyki Dolne, powiat bieszczadzki

Cel utworzenia: Dawny park podworski z wieloma okazami starych, przeszło 100 letnich drzew, w tym gatunki rodzime oraz sprowadzone z innych kontynentów.

Wskazówki dojazdu samochodem: Dojazd od strony Ustrzyk Dolnych w kierunku Przemyśla (15 km), na trasie w miejscowości Jureczkowa. Po lewej stronie, 200 m za przystankiem PKS, znajduje się droga bita prowadząca do początku ścieżki.

Długość trasy, czas przejścia: 1 km / 1 h

Infrastruktura turystyczna: Ścieżka opatrzona jest 8 tablicami przystankowymi z opisem. W obrębie ścieżki znajduje się wyznaczone miejsce na ognisko, ławki do odpoczynku oraz kosze na śmieci. Z uwagi na krótką trasę i łatwo dostępny teren poszczególne przystanki są łatwo zauważalne. Brak jest parkingu dla autokarów, niewielki parking dla małych busów i samochodów osobowych.

Opis trasy: Ścieżka została wytyczona na terenie parku podworskiego rodziny Korwinów, a wcześniej Nowosielskich. Park powstał w XIX w. na planie prostokąta w uroczysku o nazwie „Dworzyszcze”. Z dawnego założenia do czasów współczesnych przetrwała droga dojazdowa wraz z mostkiem na rzece Wiar, a także wały ziemne i pozostałości fortyfikacji. Poszczególne tablice informacyjne przedstawiają różne gatunki posadzonych tu drzew wraz z ciekawostkami na ich temat. Pierwszy przystanek jest poświęcony jest dwóm gatunkom drzew iglastych, a mianowicie rodzimemu cisowi pospolitemu oraz pochodzącej z zachodniej części Ameryki Północnej daglezji zielonej (jedlicy). Jest to, oprócz sekwoi, najszybciej rosnące i osiągające najwyższe rozmiary drzewo w strefie umiarkowanej. W swoje ojczyźnie może osiągać nawet przeszło 100 m wysokości, zaś w warunkach polskich maksymalnie 45 m. Okaz rosnący na trasie ścieżki ma 32 m wysokości oraz 300 cm obwodu. Przy kolejnym przystanku poznajemy dwa rodzime gatunki drzew liściastych, a mianowicie lipę szerokolistną i drobnolistną. Obydwa z nich w okresie kwitnienia wydzielają dużą ilość nektaru i są chętnie odwiedzane przez pszczoły. Na trzecim z kolei przystanku dowiadujemy się, jakie gatunki ptaków zamieszkują dziuple w starych, rosnących tu drzewach. Są to m.in. sikory, kowaliki, muchołówki, szpaki oraz puszczyki. Następnie poznajemy dwa gatunki topól – białą i czarną, które w tym parku osiągają kolejno wysokości 25 i 23 m. Przy końcu zwiedzanej trasy rośnie prawie 300-letnie dąb szypułkowy, który osiąga wysokość 30 m. i 470 cm obwodu pnia. Ostatni przystanek informuje nas o pochodzącej z Ameryki Północnej sośnie wejmutce, z których dwa egzemplarze rosną w tym parku i osiągają wysokość 26 oraz 29 m.

Ciekawostka: Przy przystanku 5 zachowały się bardzo rzadko spotykane tzw. nasadzenia stołowe (inaczej nasadzenia obiadowe), które tworzą lipy drobnolistne. Nazwa wzięła się stąd, że w tych miejscach dawniej spożywano posiłki lub biesiadowano i odpoczywano.

Informacje: Ścieżkę można odwiedzać cały rok, a szczególnie polecana jest wiosną (IV-V) w okresie kwitnienia runa. Teren  łagodny, łatwo dostępny dla każdego, bez trudnych podejść.
Warto wiedzieć: Na terenie parku znajdują się 23 drzewa pomnikowe, w tym 3 daglezje zielone, 3 dęby szypułkowe, kasztanowiec biały, 4 leszczyny tureckie, 4 lipy szerokolistne, 4 modrzewie europejskie, sosna wejmutka, topola biała i topola osika.

Fot. M.Jedynak, M.Sebastianka