Modrzyna

Lokalizacja: pow. krośnieński, gm. Dukla
Typ: Florystyczny

Utworzony został w roku 1953, na powierzchni 14,46 ha, we wsi Barwinek. Ochronie podlega stanowisko modrzewia polskiego (Larix decidua subsp. Polonica) występującego w drzewostanie mieszanym z jodłą. Modrzew polski rosnący w tym rezerwacie jest najprawdopodobniej naturalnego pochodzenia, a stanowisko to jest jedynym otoczonym opieką konserwatorską miejscem w Beskidzie Niskim. O jego naturalności świadczyć mają zapiski Ewarysta Andrzeja hr. Kuropatnickiego z roku 1786, w których pisał, że Barwinek „modrzewiami pięknymi w lasach złożona wieś”. Największe szkody w tym wiekowym drzewostanie przyniósł ostrzał artyleryjski w czasie II wojny światowej i walki pozycyjne w tzw. „Dolinie Śmierci”, w pobliżu przełęczy dukielskiej. Rezerwat osadzony jest na rozległym wzniesieniu, wchodzącym w skład pasma położonego między dolinami Barwinka i Mszanki oraz Wilszni i Moczarnika. Rozpiętość wysokościowa wynosi 51 m – od 433 do 484 m n.p.m.

Dominującym zbiorowiskiem roślinnym jest mieszany grąd jodłowy. Większość drzew w rezerwacie to wspaniałe okazy, liczące ponad 200 lat, a ich obwody przekraczają 90 cm.

W składzie flory zanotowano dotychczas 204 gatunki, z przeważającą liczbą taksonów niżowych i 24 górskich. Najpospoliciej z drzew i krzewów występuje tu: jodła, modrzew polski i europejski, jawor i leszczyna. Z roślin zielnych najczęstsze są: jeżyna gruczołowata, kosmatka owłosiona, gajowiec żółty, niecierpek pospolity i szczawik zajęczy. Reprezentowany jest także element borealny (skrzyp leśny, wietlica samicza, cienistka trójkątna zwana także zachyłką, borówka czarna), subborealny (nerecznica samcza, malina właściwa, sitowie leśne, wiązówka błotna, głowienka pospolita), a także submediterrański (wilczomlecz migdałolistny i przytulia wiosenna).

Z górskich przeważają gatunki reglowe (w sumie 20), wśród których najbardziej rozpowszechnione są: tojeść gajowa, żywiec gruczołowaty, przetacznik górski i starzec Fuchsa. Cztery taksony ogólnogórskie to typowe rośliny leśne: nerecznica szerokolistna, knieć górska, świerząbek orzęsiony i trybuła lśniąca.

Świat zwierzęcy reprezentuje jeleń europejski w odmianie karpackiej, sarna, dzik, wilk, ryś, żbik i lis, czasami pojawia się niedźwiedź brunatny. Liczne są rzędy: gryzoni (myszy, wiewiórki, nornice, popielicowate), owadożernych (ryjówki, jeże, rzęsorki) oraz zajęczaki i łasicowate. Stosunkowo dużo jest także nietoperzy.

Bogate środowisko awifauny zdominowały: dzięcioł duży, świergotek drzewny, strzyżyk, pokrzywnica, rudzik, kos, śpiewak, pokrzewki, pełzacz leśny, grubodziób i inne. Mniejszą liczebność wykazują: myszołów zwyczajny, orlik krzykliwy, jarząbek, słonka, puszczyki i kruk.

Pospolitymi przedstawicielami herpetofauny są: jaszczurki, traszki, żaby i ropuchy. Często spotykany bywa zaskroniec, zdecydowanie rzadziej pojawia się żmija zygzakowata i salamandra plamista. Rzadkie i ciekawe gatunki spotkać można wśród owadów, występuje tu niepylak mnemozyna (podgatunek dukielski), paź królowej i żeglarz. Zlatuje tu również z południowej Europy zmierzchnica trupia główka.